Współczesna cywilizacja obok wielkich osiągnięć niesie w sobie również wielkie zagrożenia. Stawiając na pierwszym miejscu ‘mieć” a nie „być” zobojętnia człowieka na świat, wartości i normy moralne, pozbawia w jego oczach sensu ofiarność i pracowitość, miłość do ojczyzny i służbę dobru wspólnemu, liczenie się z zasadami moralnymi i prawdą.

W tej sytuacji jedną z najbardziej naglących potrzeb w naszym społeczeństwie jest otrząśnięcie się z degradacji człowieczeństwa zmiana myślenia z materialistyczno-konsumpcyjnego na myślenie w pełni ludzkie.

Dla życia człowieka, dla rozwoju społeczeństwa i ładu w nim, dla wspólnego dobra, rozwoju współżycia między ludźmi fundamentalne znaczenie ma życie rodzinne. To przez pryzmat zwyczajów, poglądów własnego domu uczniowie postrzegają wszelkie normy, treści również te o całej ojczyźnie i otaczającym świecie. Dlatego koniecznym jest ścisłe współdziałanie rodziców i nauczycieli w budowaniu świata wartości ucznia.

Szkoła wspiera rodzinę w wychowaniu dzieci poprzez:

  • Tworzenie w szkole środowiska wszechstronnego rozwoju osobowego ucznia ( w wymiarze intelektualnym, społecznym, zdrowotnym, estetycznym, moralnym, duchowym).

  • Wprowadzenie w świat nieprzemijających wartości: prawdy, dobra i piękna.

  • Wzmacnianie wiary we własne siły.

  • Kształtowanie poszanowania godności drugiego człowieka jego własności i pracy.

  • Kształtowanie postawy dialogu, umiejętności słuchania innych, rozumienia ich, umiejętności współdziałania i współtworzenia w szkole wspólnoty uczniów i nauczycieli.

  • Kształtowanie poczucia odpowiedzialności za siebie i innych, za swoje decyzji podjęte czy przydzielone zadania.

  • Uświadomienie życiowej użyteczności zarówno poszczególnych przedmiotów szkolnych jak i całej edukacji dla osiągnięcia celów życiowych i wartości ważnych dla odnalezienia swego miejsca w świecie.

  • Uczenie szacunku dla dobra wspólnego jako postawy życia społecznego we wszystkich jego wymiarach.

  • Uczenie poszanowania dla symboli narodowych i polskiego dziedzictwa kulturowego.

  • Wprowadzenie w poszanowanie środowiska naturalnego.

  • Pielęgnowanie tradycji, zwyczajów i kultury góralskiej.

Procedury osiągania celów.

Nauczyciel i uczeń powinni być w stałym dialogu ogarniającym znacznie szerszy obszar zagadnień niż przekazywanie wiedzy. Akceptacja ucznia, zaufanie nauczyciela do ucznia wzbudza w uczniach podobne postawy w stosunku do nauczyciela.

Przejawem takich postaw jest posłuszeństwo jako chętne spełnianie życzeń wychowawcy i ufność, która uwalnia od lęku i kłamstwa. Wzajemna życzliwość bez wymagań może łatwo przekształcić się w jałowe życie „ na luzie”. Życzliwość, stanowczość wymagań wobec uczniów muszą się wzajemnie uzupełniać, a zrównoważenie tych dwóch elementów warunkuje prawidłowe wychowanie w szkole. Nie ma więc wychowania bez wymagań.

Szkoła stawia uczniom konkretne wymagania – edukacyjne z poszczególnych przedmiotów nauczania oraz dotyczące zachowania w szkole i poza nią .

Nauczyciele pomagają uczniom sprostać wymaganiom jakie stawia przed nimi szkoła poprzez:

  • Realizację treści i zadań wychowawczych właściwych dla poszczególnych przedmiotów nauczania i ścieżek międzyprzedmiotowych.

  • Lekcje wychowawcze według przyjętego programu i inne powinności wychowawcy klasowego skierowane na:

    • Kształtowanie właściwych postaw wobec dorosłych i rówieśników
    • Wdrażanie do systematycznej pracy i odpowiedzialności za jej efekty
    • Kształtowanie umiejętności współpracy w grupie
    • Kształtowanie wrażliwości na krzywdę drugiego człowieka i bezinteresowności w niesieniu pomocy innym 
       
  • Szereg działań doraźnych i okolicznościowych – programy profilaktyczne, uroczystości szkolne, wycieczki i inne. 
     
  • Opieka nad kołami zainteresowań, organizacjami uczniowskimi, samorządem szkolnym. 
     
  • Współpraca z rodzicami w tworzeniu programów, planów i regulaminów w poznawaniu uczniów i w organizowaniu życia klasy i szkoły. 
     
  • Współpracę i współdziałanie między sobą w organizowaniu i podejmowaniu działań wychowawczych. 
     
  • Własny osobisty przykład kultury bycia, taktu pedagogicznego, sumienności, systematyczności i odpowiedzialności w swoich działaniach.


Nauczyciele stwarzają warunki do wszechstronnego rozwoju ucznia, wspierają i towarzyszą temu rozwojowi. Najważniejszym elementem tego procesu jest jednak uczeń i jego aktywność własna we współdziałaniu z nauczycielem, w zdobywaniu wiedzy i umiejętności w pracy nad swoim charakterem.


Pragniemy aby absolwent naszej szkoły :

  • Posiadał wiedzę i umiejętności na miarę swoich możliwości

  • Szanował polskie symbole narodowe i przyrodę

  • Znał i szanował góralskie tradycje i zwyczaje

  • Był otwarty i szczery w wypowiadaniu swych myśli, tolerancyjny, ofiarny, potrafiący przebaczać, umiejący współdziałać w grupie, odpowiedzialny za swoje postępowanie, umiejący radzić sobie z trudnościami.